Ne hediye ama

Aralığın ikisiydi. Yani benim doğum günüm. Kendi aramızda toplanıp doğum günümü kutlamıştık.Teyzemler bana doğum günü hediyesi olarak düz taban bir ayakkabı almışlardı. Ben normalde çok düz ayakkabı giyemem azıcık da olsa topuğu olmalı giydiğim ayakkabının. Neyse aldıkları ayakkabıyı denedim. Ayağıma büyük gelmişti. Zaten benim ayakkabı numaramdan bir numara yüksekti. Yine de onlar üzülmesin diye sesimi çıkarmamış 'güzel güzel' diyerek memnuniyetimi göstermeye çalışmıştım.

Ertesi gün okula (lise 1'e gidiyordum) giderken annem tutturdu bu ayakkabıyı giy diye. Her nekadar istemesem de teyzemlerin kulağına gidip üzülmesinler diye giymiştim ayakkabıyı. Hatır için çiğ tavuk yenirdi de ayakkabı giyilmez miydi?

Zar zor okula gitmiştim. Okulda da epey rahatsız etmişti ayakabı ayağımı. Giymemek için bir bahane bulmuştum yani. Benimki de akıl.. Giymezsen giyme yav! sanki silah zoruyla verdiler.

Neyse öyle böyle okul bitmiş eve gidiyorum. Ayakkabı ayağıma bir giriyor bir çıkıyor. Bir an evvel eve varma telaşındayım. Acele acele adım attığım yerde birden ayakkabı ayağımdan fırlamasın mı?

Hızla fırlayan ayakkabı önümde yürümükte olan bir gencin ayağına çarparak durmuştu. Tam da eve yaklaşmıştım. Bizim her zaman alış veriş yaptığımız marketin önünde cereyan etti olay. Bakkalın çırağı da kapı da Benim karizma yerlerde...

Ayakabı ayağımdan 6-7 adım ileriye fırladı. Ayağına ayakkabım çarpan genç aniden durdu. Ben de seke seke ona doğru geliyorum. Çocuk bir ayakkabıya bakıyor bir de bana. hani kitap falan olsa alıp geitrecek.. Gülmemek için zor duruyor belli. Sek sek bitmiyor yollar Bir yandan da gülüyorum tabi.

Velhasıl vardım ayakkabımın yanına. bir yandan ayakkabımı giyiyor, bir yandan da ondan özür diliyorum. O değil çocuk ne gülüyor ne de bir şey söylüyor. Öyle kalakaldı.

Bre mübarek ne durursun var git yoluna. Hiç ayakkabısı fırlayan kız görmedin mi yani?

O gün ilk ve son giyişim olmuştu ayakkabıyı. Artık hiç bir kuvvet giydiremezdi onu. Hatır matır tanımam rezil olmuştuk yahu! Ertesi gün okula giderken sanki dışardakiler 'aaa ayakkabısı fırlayan kız' dercesine bana bakıyordu.

Aradan yıllar geçmesine rağmen unutamadığım tek hediye... Ne hediye ama... Gel de unut...