Bir Yiğit Asker
Memleketimin en ücra yerinde bir asker durur
Adı gibi yiğit, namı gibi mağrur
Düşman gördüğünde üzerine yürür
Sert bakışıyla onlar ateşe bürür
Bakışı ateştir lakin namerdi titretir
Duruşuyla toprağı inletir de inletir
Gözü kara, kendi de yağız bir yiğit
Nöbette dimdik, içinde vardır hep ümit
Anası daima 'aslanım' derdi de
Bir kükreyiş duymamıştı evladından kendine
'Yiğit, oğul, aslan oğul, mert oğul
Düşmana teslim olma asla, kendi kanında boğul!'
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder