Baltalar elimizde...

Bir grup ilkokul öğrencisi okuldan dağılırken hep bir ağızdan;

“Baltalar elimizde, Uzunu ip belimizde, Biz gideriz ormana hey ormana” şarkısını söylüyorlardı.

Neşe içinde sanki gerçekten ellerinde balta varmış gibi bir heyecanla haykırıyorlardı bu şarkıyı. Belli ki müzik dersinde işlemişler, akıllarında kaldığı kadarıyla da söylüyorlardı…

Çok ilginçtir ki orman sevgisini ‘baltalar elimizde’ diyerek aşılıyoruz o körpe beyinlere. Çocuklar bu sözlerle orman sevgisini nasıl algılarlar düşünmek bile istemiyorum. Misal çocuk babasına der:

“ Baba bugün derste ‘orman’la ilgili bir şarkı öğrendik.” Baba hemen atılır:

“Merak ettim, ezberlediysen söyle bakalım ” der. Çocuk derin bir nefes alır ve başlar şakıyı söylemeye:

“Baltalar elimizdeeee
Uzun ip belimizdeeee
Biz gideriz ormana
Hey ormaaanaaaa…

Yaşlı kütük seçeriiiiiz
Testereyle biçeriiiiiz
Biz gideriz ormana
Hey ormaaanaaaa”

Ardından da:

Hadi babacım ormana gidelim, ben çok merak ettim ormanı.” der.

Baba da teşvik amaçlı;

“Ooo aslan oğlum benim! İşte babasının oğlu nasıl da severmiş ormanı da merak edermiş benim oğlum. Tamam, hadi hemen gidelim” diyerek mutlu olduğunu ve onu onayladığını oğluna gösterir.

Tabi çocuk babasının tebriğiyle daha bir göze girme gayretine girişir. Koşarak bahçedeki baltayı kapıp gelir. Elindeki baltayı omzuna atıp:

“Tamam babacım ben hazırım, hadi gidelim”

Baba şaşkın:

“Hönkkk!!!”

Öyle ya öğretmen öğretti bu şarkıyı, baba da onayladı. Çocuk da doğal olarak söylenenleri uygulamaya çalıştı…

Şarkıyı söyleyen o gruptaki öğrenciler belki de ne söylediklerinin farkında değiller. Peki bu şarkıyı yazan kişi ne yapmak istediğinin farkında değil miydi? Amacı neydi gerçekten? Ormanların faydasını, onları nasıl korumamız gerektiğini öğretmek, fidan dikmek yerine baltaları elimize verip ormana göndermek de neyin nesiydi?

Galiba bu şarkı yedi cücelerden esinlenerek yazılmıştı. Onlar da ormancıydı ya... Ellerinde boylarından büyük balatalarla 'ağaç kesmek' için koyuluyorlardı erkenden yollara...

Ne güzel ağaç sever bir ülkeyiz, vay be...